Κατερίνα Μωραΐτη: Μια ζωή στον τουρισμό

- Κατερίνα πού μεγάλωσες;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Τήνο, όπου έμεινα μέχρι τα 18 μου. Πέρασα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια. Παρά το γεγονός ότι ήμουν μοναχοπαίδι, οι γονείς μου με μεγάλωσαν πολύ σωστά, θεωρώ. Νομίζω ότι το νησί με έκανε ανοιχτό και δοτικό άνθρωπο. Αυτό δεν είχε να κάνει μόνο με την οικογένεια μου, αλλά και το mentality των ανθρώπων στο νησί. Δύσκολα θα γνωρίσεις κακότροπους και κακεντρεχείς ανθρώπους στην Τήνο. Η οικογένεια μου δεν είχε καμία σχέση με τον τουρισμό. Οι παππούδες μου είχαν τον πρώτο φούρνο στο νησί και ο πατέρας μου είναι επιπλοποιός. Θα έλεγα ότι είμαι ευγνώμων για το πώς μεγάλωσα. Για να καταλάβεις, όταν ήμουν μικρή άκουγα συχνότερα όχι, παρά ναι από τους γονείς μου. Αυτό με βοήθησε να χτίσω χαρακτήρα. Έμαθα από νωρίς να σέβομαι όλους τους ανθρώπους που συναντώ, να μην είμαι φοβική και να προσφέρω. Επίσης, οι γονείς μου είναι εξαιρετικά φιλελεύθεροι άνθρωποι, οπότε δεν υπήρχαν ποτέ θέματα-ταμπού, για τα οποία δεν συζητούσαμε. Με δική τους προτροπή, ξεκίνησα να δουλεύω από πολύ μικρή ηλικία. Όταν πήγαινα στο γυμνάσιο δούλευα λαντζα, εισπράκτορας σε λεωφορείο, ταμίας. Παραπονιόμουν στην αρχή που έβλεπα τους φίλους μου να διασκεδάζουν την καλοκαιρινή σεζόν, αλλά η μητέρα μου μου έλεγε ότι πρέπει να μάθω να είμαι ανεξάρτητη. Ακόμα και σήμερα έχω καταπληκτική σχέση μαζί τους, τους θαυμάζω και τους ευχαριστώ για όσα μου έμαθαν!

- Θεωρείς ότι αυτά τα μαθήματα σε βοήθησαν στην επαγγελματική σου ζωή;

Βεβαίως! Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Είχα ξεκινήσει μια συνεργασία στη Μύκονο, η οποία δεν προχώρησε. Ένας συνάδελφος με επιρροή στη διοίκηση συμπεριφερόταν πολύ χειριστικά και ήταν μια τοξική προσωπικότητα. Δεν με άφηνε να αναδείξω την αξία μου και με υπονόμευε συστηματικά. Δεν ήθελα να τσακωθώ μαζί του και δεν μπορούσα να αποδώσω όπως θα ήθελα. Όταν σταμάτησα τη συνεργασία με το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, δεν ένιωσα φθορά. Ήξερα ότι ήταν δουλειά της διοίκησης να κρατήσει τις ισορροπίες και να καταλάβει ποιος ευθύνεται για το κακό κλίμα. Νομίζω ότι αν δεν ήμουν συγκροτημένη με τον τρόπο που είμαι, θα έριχνα το φταίξιμο στον εαυτό μου και θα ένιωθα αδικημένη. Αντ’ αυτού, είχα αυτοπεποίθηση, δεν ένιωσα ότι απέτυχα και μερικές ημέρες μετά βρήκα άλλη δουλειά, μεσούσης της σεζόν. Στην ίδια λογική, τις φορές που ήμουν προϊστάμενη το πρώτο πράγμα που έλεγα στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμουν ήταν ότι αυτό που πρωτίστως με ενδιαφέρει είναι ο χαρακτήρας και δευτερευόντως οι δεξιότητες. Με την εκπαίδευση και την τριβή μπορείς να αποκτήσεις δεξιότητες, χαρακτήρα πολύ δύσκολα!

- Που σπούδασες και ποιες ήταν οι πρώτες επαγγελματικές σου εμπειρίες;

Πέρασα ΤΕΙ Λαμίας, παράρτημα Άμφισσας με υποτροφία. Ήταν ένα εξαιρετικό τμήμα εκείνη την εποχή. Πήγαινα πολύ καλά και μου είχαν μείνει μόνο τέσσερα μαθήματα, όταν αποφάσισα να πάρω μεταγραφή για Αθήνα που ζούσε ο τότε φίλος μου. Στα τουριστικά της Αθήνας δεν μου αναγνώρισαν κανένα μάθημα, ενώ ήμουν υποχρεωμένη να περάσω 15 επιπλέον μαθήματα σε σχέση με το ΤΕΙ Λαμίας. Ως εκ τούτου, τελείωσα το πτυχίο μου το 2009! Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου δούλευα ανελλιπώς: δύο χρόνια στο Τιτάνια, ένα χρόνο στο Μεγάλη Βρετάνια, έξι μήνες στο Χίλτον, ένα χρόνο σε τουριστικό γραφείο. Επίσης, Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου παρακολούθησα δεκάδες σεμινάρια. Γενικά, είχα ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα για πάρα πολλά χρόνια, γεγονός που με έκανε ανθεκτική στις δυσκολίες και την κούραση. Όταν τελείωσα τη σχολή, μου προσέφεραν μια πολύ καλή θέση στο αεροδρόμιο (Ελευθέριος Βενιζέλος). Έμεινα εκεί για τέσσερα χρόνια και κατάφερα να πάρω θέση προϊσταμένης. Δυστυχώς, αναγκάστηκα να αποχωρήσω λόγω ενός σοβαρού προσωπικού προβλήματος (πάλι γκομενικού!).

Πρώτη φορά δούλεψα σεζόν στη Μύκονο το 2014, στο Belvedere. To 2015 δούλεψα στο Delight, σαν μετρ του εστιατορίου. Ήταν μια πρόκληση για εμένα να εκπαιδεύσω και να κουμαντάρω μια ομάδα πέντε ανθρώπων! Το 2016 από τη Μύκονο πάω στην Τήνο, όπου και δουλεύω front office manager. Ήταν εξαιρετικά απαιτητικό, καθότι είχα 70 δωμάτια να εξυπηρετήσω, με δύο μόλις βάρδιες. Οι επόμενες δύο χρονιές στη Μύκονο ήταν οι πιο δύσκολες για εμένα· όχι λόγω δουλειάς, αλλά κακών συνεργασιών. Πιστεύω ότι η ομάδα είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για να έχεις μια ομαλή σεζόν. Μπορεί η δουλειά να είναι ατελείωτη, αλλά όταν συνεργάζεσαι με σοβαρούς επαγγελματίες, τα πράγματα γίνονται πολύ πιο απλά.

- Σε ποιο κομμάτι θεωρείς ότι πάσχει ο ελληνικός τουρισμός;

Στο ανθρώπινο δυναμικό. Όχι με την έννοια ότι δεν υπάρχουν καλοί επαγγελματίες, αλλά ότι οι εργοδότες δεν είναι προσεκτικοί στο HR. Έχω συνεργαστεί πολλές φορές με ανθρώπους που είχαν τις τεχνικές δεξιότητες, αλλά προκαλούσαν προβλήματα σε όλα τα άλλα επίπεδα. Ήταν επιθετικοί με τους συνεργάτες τους, δεν ήξεραν να συνεργαστούν, ήταν τυχοδιώκτες. Ένας τέτοιος υπάλληλος θα σου προκαλέσει πολλά, αθέατα προβλήματα, σε σύγκριση με αυτά που θα λύσει στη βάρδιά του. Επίσης, πάσχουμε στο θέμα της εκπαίδευσης. Το training πριν την έναρξη της σεζόν έχει καταργηθεί πρακτικά. Είναι απαραίτητο να περάσεις ένα μήνα σε καθεστώς εκπαίδευσης, προκειμένου να μάθεις τις ιδιαιτερότητες του ξενοδοχείου, των εγκαταστάσεων και των συνεργατών σου. Βασική προϋπόθεση για να λειτουργεί αρμονικά ένα τόσο μεγάλο σύνολο, είναι να «δέσει» η ομάδα και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν ο εργοδότης επενδύσει στη διαδικασία. Εάν αυτό δεν συμβεί, θα γίνονται συνεχώς λάθη και οι εργαζόμενοι θα νιώθουν ανεπαρκείς, χωρίς να είναι. Ο εργαζόμενος πρέπει να αποκτήσει μια ευρύτερη αντίληψη για τη δουλειά του. Ο σωστός εργοδότης είναι μέσα στην επιχείρηση του, παρατηρεί, καταγράφει και κάνει διορθώσεις. Δεν προσβάλλει, ειδικά όταν ο ίδιος δεν έχει φροντίσει να μεταδώσει τα θέλω του στους εργαζόμενούς του.

- Γιατί θεωρείς ότι είναι πίσω ο ελληνικός τουρισμός σε αυτό το κομμάτι;

Πρώτον, είναι πολύ αναλώσιμη η εργασία, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για σεζόν. Πολλοί άνθρωποι ψάχνουν για ευκαιριακή απασχόληση, οπότε δεν είναι δύσκολο να βρεις κάποιον να σου κάνει μια δουλειά πρώτης γραμμής. Δεύτερον, η αίσθηση μου είναι ότι πολλοί επιχειρηματίες κοιτάνε το άμεσο κέρδος και όχι μακροπρόθεσμα. Θέλουν μεν να έχουν καλό όνομα, αλλά δεν επενδύουν στο προσωπικό τους, προκειμένου να έχουν και για τις επόμενες σεζόν μια δεμένη ομάδα που γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες της επιχείρησης.

- Τι είναι αυτό που σε δυσκολεύει περισσότερο στη δουλειά σου;

Νομίζω ότι είναι η σχέση μου με τους συνεργάτες μου. Η δουλειά μας έχει να κάνει με την επικοινωνία και τη διαχείριση των συναισθημάτων και των κρίσεων. Πολλές φορές είναι δύσκολο να καταφέρεις να ισορροπήσεις, όταν είσαι όλη την ημέρα με τους ίδιους ανθρώπους. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα όταν δουλεύεις σεζόν, να διαχειριστείς αποτελεσματικά την τριβή.

- Θα έλεγες ότι είσαι ικανοποιημένη από την επαγγελματική σου σταδιοδρομία;

Απολύτως! Από μικρή ήξερα ότι θέλω να ασχοληθώ με τον τουρισμό. Όπως σου είπα τα καλοκαίρια δούλευα στο νησί και με ευχαριστούσαν όλες οι δουλειές που έκανα. Στο σχολείο ήμουν πολύ καλή μαθήτρια και μπορούσα να περάσω σε κάποιο ΑΕΙ, αλλά ήμουν βέβαιη ότι θέλω να περάσω τουριστικών σπουδών. Όταν ξεκίνησα το γενικό λύκειο, ιδρύθηκε το ΤΕΕ, οπότε αποφάσισα να αφήσω το γενικό και να φοιτήσω στο ΤΕΕ. Οι γονείς μου δεν είχαν καμία αντίρρηση, αλλά θυμάμαι τους καθηγητές μου «να την πέφτουν» στη μητέρα μου επειδή με στήριζε στην απόφασή μου να μην σπουδάσω σε ΑΕΙ αλλά σε ΤΕΙ. Είχαν αυτήν την κλασική ελληνική αντίληψη, ότι δηλαδή οι σπουδες είναι αυτοσκοπός και ας μην συνδέονται με την αγορά εργασίας. Ήταν σίγουρα η σωστή επιλογή αφού απολαμβάνω τη δουλειά, θέλω να μαθαίνω και να εξελίσσομαι. Παρά τις όποιες δυσκολίες, κάθε ημέρα που ξυπνάω για να πάω στη δουλειά μου, είναι μια όμορφη ημέρα!