Διαβάστε το σε 6 λεπτά

Η Μαίρη βρήκε δουλειά μέσα από το MyJobNow και αυτή είναι η ιστορία της!

Στη συνέντευξη της εβδομάδας συνομιλούμε με τη Μαίρη Κυριαζού, μια νεαρή επαγγελματία της εστίασης, που συνδυάζει τις σπουδές με τη δουλειά της.

- Μαίρη που μεγάλωσες;

Μεγάλωσα στην Αθήνα και είχα μια πολύ κανονική παιδική ηλικία. Πέρασα όλα τα παιδικά μου χρόνια στο ίδιο σχολείο (δεν θυμάμαι ποιο ήταν αυτό!), χωρίς εντάσεις και ιδιαίτερα προβλήματα. Γενικά ήμουν καλή μαθήτρια και επέλεξα να δώσω πανελλήνιες για να περάσω διατροφολογία, αλλά τελικά πέρασα στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

- Αυτή ήταν η δεύτερη επιλογή σου;

Ναι! Ήθελα να σπουδάσω κάτι που να συνδυάζει τη χημεία και τη βιολογία. Ήμουν τυχερή γιατί τη χρονιά που πέρασα άλλαξε αρκετά το πρόγραμμα σπουδων και προστέθηκαν μαθήματα διατροφολογίας. Δεν με ενδιαφέρει τόσο το κομμάτι της αγροτικής καλλιέργειας, αλλά η σχέση του ανθρώπινου οργανισμού με τις τροφές που καταναλώνει και οι χημικές διαστάσεις αυτής της σχέσης. Είμαι πολύ ικανοποιημένη με τις σπουδές μου και μπορώ να πω ότι δεν ήμουν αισιόδοξη όταν ξεκίνησα, γιατι περίμενα κάτι πιο ανοργάνωτο από αυτό που συνάντησα! Το τμήμα λειτουργεί πολύ ομαλά, σου προσφέρει ευκαιρίες πρακτικής άσκησης σε σημαντικές εταιρείες, και γενικά νιώθεις ότι αναπτύσσεσαι κάθε μέρα που περνάει. Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι με την πτυχιακή μου και μέσα στον επόμενο χρόνο θέλω να αποφοιτήσω.

- Πότε αποφάσισες να δουλέψεις στην εστίαση;

Πριν τρία χρόνια, όταν ήμουν 20 χρονών. Είχα ήδη ενάμιση χρόνο στη σχολή και ένιωθα κάπως άβολα, με την εξής έννοια: ενώ με ικανοποιούσαν οι σπουδές μου, δεν άντεχα να εξαρτώμαι οικονομικά από τους γονείς μου. Ξέρεις, ήθελα να βγω, ζητούσα λεφτά. Ήθελα να ψωνίσω, ζητούσα λεφτά. Είχα ανάγκη να νιώσω αυτόνομη, οτι μπορώ να φροντίζω τον εαυτό μου σαν ενήλικος άνθρωπος. Έπαιξε σημαντικό ρόλο ότι ξεκίνησα να ασχολούμαι με το muay thai και ήθελα να πληρώνω μόνη μου για τα μαθήματα. Αυτές οι δύο μου επιλογές νιώθω ότι με ωρίμασαν πολύ. Απέκτησα ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα, το οποίο πολλές μέρες την εβδομάδα περιλαμβάνει δουλειά, στη συνέχεια μελέτη και πειράματα στο εργαστήριο της σχολής και το βράδυ δίωρη, σκληρή σωματική άσκηση. Τα βράδια όταν επιστρέφω σπίτι μου, νιώθω ένα αίσθημα πληρότητας. Είμαι κουρασμένη, αλλά σκέφτομαι ότι έχω καταφέρει να ανταποκριθώ σε ό,τι κάνω και αυτό με γεμίζει και μου δίνει ώθηση να σηκωθώ και να προσπαθήσω το ίδιο επίμονα και την επόμενη μέρα!

- Πέρα από την οικονομική ανεξαρτησία, τι άλλο θεωρείς ότι σου προσφέρει η δουλειά σου;

Χμ, νομίζω ότι με έχει βοηθήσει να οριμάσω πολύ. Όταν έπιασα την πρώτη μου δουλειά σε ένα καφέ στη γειτονιά μου, ήμουν πραγματικά ένα μικρό παιδί! Εκεί σέρβιρα και δούλευα μπουφέ, παρασκεύαζα, δηλαδή, καφέδες, σάντουιτς και τα σχετικά. Θυμάμαι τις πρώτες ημέρες πόσο με άγχωναν τα πάντα. Το πρώτο σημαντικό μάθημα ήταν η διαχείριση του άγχους μου. Στην αρχή, η εξυπηρέτηση των πελατών ήταν μια πολύ στρεσογόνα κατάσταση για μένα. Σε εκείνο το καφέ σύχναζαν άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, οπότε υπήρχαν κενά στην επικοινωνία μου μαζί τους. Ορισμένες φορές οι πελάτες ήταν απότομοι ή και αγενείς. Όταν αντιμετώπιζα τέτοιες συμπεριφορές θιγομουν και δεν ήξερα πώς να τις διαχειριστώ. Σταδιακά, όμως, άρχισα να παρατηρώ τον εαυτό μου μέσα σε αυτές τις καταστάσεις, προκειμένου να εντοπίσω τι είναι αυτό που νιώθω και πώς το διαχειρίζομαι. Είδα ότι η τυπική μου αντίδραση σε μια κακή συμπεριφορά ήταν το μούδιασμα και η σιωπή. Κατάλαβα ότι αυτά τα περιστατικά συσσωρεύονταν μέσα μου και μου προκαλούσαν δυσθυμία. Το επόμενο βήμα ήταν να αρχίσω να απαντάω, χωρίς να γίνομαι αγενής. Πολύ σύντομα, και χωρίς να το συνειδητοποιώ, ήμουν σε θέση να απαντάω με χιούμορ και να «σπάω» την αρνητική ατμόσφαιρα. Νομίζω ότι η ικανότητα που ανέπτυξα να διαχειρίζομαι τη συναισθηματική κατάσταση του πελάτη, δηλαδή να εντοπίζω το πρόβλημα, να το περιγράφω νοητικά και στη συνέχεια να διαμορφώνω μια στρατηγική για να το αντιμετωπίσω, με έχει βοηθήσει στην προσωπική μου ζωή. Παλιότερα, όταν είχα μια μικροσύγκρουση με κάποια φίλη, ή κάποιον συγγενή μου, θα απέφευγα να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Τώρα πια ξέρω ότι αυτή η συμπεριφορά δεν οδηγεί πουθενά. Πρέπει κάθε στιγμή να αναγνωρίσουμε τις συμπεριφορές που μας θίγουν και να μην τις «κρύβουμε κάτω από το χαλί.»

- Θα έλεγες ότι η επαγγελματική σου εμπειρία στο σέρβις και το μπουφε σε έχει βοηθήσει και στις σπουδές σου και τα πρώτα σου επαγγελματικά βήματα στην επιστήμη σου;

Σίγουρα! Το πιο πρόσφατο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η πρακτική άσκηση που έκανα στη ΔΕΛΤΑ. Ήμουν για έξι μήνες στα εργαστήρια και από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα ένιωθα άνεση στη σχέση μου με τους ανώτερους και τους υπόλοιπους πρακτικάριους. Ήξερα πότε έπρεπε να μιλήσω, πότε έπρεπε να ακούσω, πώς να πάρω την παρατήρηση του επιβλέποντα. Ακόμα πιο σημαντικό, δεν ένιωθα ότι βρισκόμουν σε μια άγνωστη κατάσταση, αλλά σε μια ακόμα δουλειά. Νομίζω ότι γι αυτό πρέπει κανείς να δουλεύει, έστω και εκτός του πεδίου των ενδιαφερόντων του, όταν σπουδάζει. Μαθαίνει πόσο περίπλοκες είναι οι επαγγελματικές σχέσεις, μαθαίνει να παρατηρεί τον εαυτό του μέσα σε δύσκολες καταστάσεις και να νιώθει άνετα μπροστά στο καινούριο. Επίσης, στα επαγγέλματα που σχετίζονται με την εστίαση, αναπτύσσει κανείς τα social skills του και γίνεται πιο εξωστρεφής. Όπως σου ανέφερα νωρίτερα, πριν ξεκινήσω να δουλεύω σέρβις, δυσκολευόμουν στην επικοινωνία μου με τους ανθρώπους. Πλέον, μπορώ να πω ότι δεν υπάρχουν καταστάσεις που με φέρνουν σε αμηχανία, ακόμα και οι πιο δύσκολοι πελάτες θα φύγουν ικανοποιημένοι, και το βασικότερο, χωρίς να νιώθω ότι θίχτηκα από κάποια συμπεριφορά.

- Θεωρείς ότι η ζωή σου είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με τους συνομηλίκους σου που δεν εργάζονται;

Παρατηρώ ότι οι φίλοι μου που δεν εργάζονται έχουν προφανώς λιγότερες υποχρεώσεις, οπότε και λιγότερα πράγματα να τους αγχώνουν. Επίσης, έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Υπάρχουν φορές που φεύγω από το σπίτι μου στις έξι το πρωί και γυρνάω στις 11 το βράδυ (ή και στις 6 το επόμενο πρωί αν βγώ!). Μέσα στη μέρα έχω καταφέρει να χωρέσω δουλειά, πτυχιακή, προπόνηση και έξοδο. Σκέφτομαι ότι νιώθω πολύ δυνατή που τα καταφέρνω όλα αυτά. Υπάρχουν και εκείνες οι μέρες που νιώθω εξάντληση από το συνεχές πήγαινε-έλα, αλλά σε γενικές γραμμές έχω ενέργεια και, λόγω της ηλικίας μου, μπορώ να ακολουθώ ένα τόσο απαιτητικό πρόγραμμα χωρίς να πτοούμαι.

- Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Αρχικά, θέλω τους επόμενους μήνες να πάρω το πτυχίο μου. Έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι τη συνέχεια των σπουδών μου και είμαι ανάμεσα στο να κάνω ένα πιο «πρακτικό» μεταπτυχιακό και στην έρευνα σε διδακτορικό επίπεδο. Δεν έχω καταλήξει, γιατί με γοητεύει πολύ και η ζωή του ερευνητή στο εργαστήριο, αλλά και του επαγγελματία στον κλάδο της διατροφολογίας και των επιστημών τροφίμων. Θέλω να συνεχίσω να κάνω τα πράγματα που με ενδιαφέρουν και σύντομα να πιάσω και δικό μου σπίτι. Να έχω τα χόμπι μου και τη δουλειά μου και να νιώθω ότι κάθε μέρα μαθαίνω και γίνομαι καλύτερη!

Διαβάστε ακόμα: