Για την Άννα κανένα βήμα δεν είναι τυχαίο

- Άννα που μεγάλωσες;

Μεγάλωσα στη Νάουσα. Είχα πολύ ήσυχα παιδικά χρόνια και δεν μεγάλωσα απότομα όπως συμβαίνει συνήθως με τα παιδιά που βρίσκονται στην Αθήνα: μέσα στη φύση, με το ποδήλατο όλη μέρα. Με γνώριζαν και γνώριζα τους πάντες στο χωριό, αφού είμαστε ελάχιστοι οι μόνιμοι κάτοικοι.

- Δεν είναι δύσκολο να μεγαλώνεις σε έναν τόπο που όλοι σε γνωρίζουν;

Βέβαια! Πρακτικά ξέρουν πάντα τι κάνεις, δεν μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα. Πρέπει να έχεις τα πάντα υπό έλεγχο, γιατί δεν θέλουν και πολύ για να αρχίσουν να μιλάνε. Ο πατέρας μου ήταν αντιδήμαρχος, οπότε έπρεπε να σκέφτομαι δύο και τρεις φορές τι κάνω. Μετά τα 14 μου άρχισε να είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό, ένιωθα ότι με καταπίεζε αυτή η συνθήκη. Επειδή τότε ήταν πολύ έντονη η εμπλοκή των ανθρώπων στην πολιτική, και ειδικά στην επαρχεία, δεν μου επιτρεπόταν να κάνω του κεφαλιού μου. Επίσης, δεν μου άρεσε η αγροτική ζωή και εργασία και οι επαγγελματικές ευκαιρίες ήταν απειροελάχιστες. Οι γονείς μου καλλιεργούν ροδάκινα και μετά τα 15 μου άρχισα να δουλεύω τα καλοκαίρια στα χωράφια. Αυτή είναι η πιο δύσκολη δουλειά που έχω κάνει στη ζωή μου! Κάποιες φορές έπρεπε να μαζέψουμε ροδάκινα στους 40 βαθμούς και δεν είναι ότι μπορείς να πεις «κουράστηκα θα πάω σπίτι να αράξω.» Πέντε η ώρα ξυπνούσα και στις έξι έπιανα δουλειά. Βέβαια όταν μαθαίνεις να δουλεύεις σκληρά από μικρή ηλικία, δεν φθείρεσαι εύκολα από τις δυσκολίες ενός αστικού επαγγέλματος. Σε πολλές δουλειές που έχω κάνει, όπως εδώ για παράδειγμα, που κόβω εισιτήρια και είμαι στην γκαρνταρόμπα, μόλις προκύπτει ανάγκη να μεταφέρουμε κάτι, είμαι η πρώτη που θα το φροντίσει. Είμαι εξοικειωμένη με τη χειρωνακτική εργασία και δεν έχω κανένα πρόβλημα να κάνω τέτοιου είδους δουλειές!

- Πότε έρχεσαι στην Αθήνα;

Μόλις τελείωσα το σχολείο πήγα για ένα χρόνο στο Μεσολόγγι για να σπουδάσω πληροφορική. Δεν μου άρεσε ούτε η πόλη, ούτε οι σπουδές μου. Ευτυχώς έχω πολύ καλή σχέση με τους γονείς μου, οπότε με το που τους είπα ότι δεν μου άρεσε, με στήριξαν να μετακομίσω στην Αθήνα για να σπουδάσω γραφιστική. Καθ' όλη τη διάρκεια των σπουδών μου, συνδύαζα τις σπουδές με την εργασία. Με το που έφτασα στην Αθήνα ένιωσα απελευθερωμένη από τους περιορισμούς τις επαρχίας, πραγματικά ερωτεύτηκα την πόλη.

- Τι δουλειές έκανες την περίοδο των σπουδών σου;

Ξεκίνησα σέρβις, αλλά μερικούς μήνες αργότερα βρήκα δουλειά ως βοηθός διακοσμητή και πωλήτρια στα Bershka. Μου άρεσε πολύ αυτή η δουλειά και θα ήθελα να την ξανακάνω στο μέλλον. Γενικά με ευχαριστούν οι καλλιτεχνικές δουλειές. Από παιδί μου άρεσε να ζωγραφίζω και να σχεδιάζω! Δεν υπήρχε μεγάλο περιθώριο δημιουργικότητας (στα Bershka,) αλλά πήρα τις βασικές γνώσεις και εργαλεία από εκεί. Η συνεργασία μου με τον προϊστάμενο ήταν σχετικά ομαλή, αλλά μπορώ να πω ότι θα μπορούσε να είναι καλύτερη και πιο παραγωγική για εμένα. Επίσης, ήταν δύσκολο να συνδυάζω αυτή τη δουλειά με τις σπουδές μου γιατί τα ωράρια ήταν εξαντλητικά. Ήταν μεγάλο σχολείο για εμένα και πολλές φορές έφτασα στα όριά μου από την πίεση και την κούραση. Αυτό που δεν μπορούσα να χωνέψω ήταν η απουσία ειλικρίνειας και σωστής συμπεριφοράς. Γενικά δεν μπορώ να συνεργάζομαι με ανθρώπους που δεν είναι σωστοί απέναντί μου.

- Θεωρείς ότι αυτό έχει να κάνει με τα παιδικά σου χρόνια στην επαρχία; Ότι δηλαδή είχες μάθει να έχεις σχέσεις εγγύτητας και εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους;

Νομίζω ότι έχει να κάνει με την οργάνωση της ζωής στην πόλη. Δεν γνωρίζεις τους ανθρώπους, οπότε πρέπει κάθε φορά να ξεκινάς από το μηδέν. Αυτό έχει τα θετικά του, αλλά σου γεννά καχυποψία και άγχος γι αυτά που έχεις να αντιμετωπίσεις. Πρέπει να μάθεις να οργανώνεις διαφορετικά τη σχέση σου και την επικοινωνιακή σου στρατηγική με τον κάθε άνθρωπο. Βέβαια η υπερβολική εμπιστοσύνη έχει και αυτή τα προβλήματά της. Ορισμένοι από τους ανθρώπους που δουλεύανε για εμάς στα χωράφια, εκμεταλλεύτηκαν την εμπιστοσύνη που τους δείξαμε, οπότε δεν πρέπει να εξιδανικεύουμε τη ζωή στο χωριό.

- Την περίοδο που σπούδαζες, ένιωθες ότι ήσουν πιο ώριμη και δεν μπορούσες να συμβαδίσεις με τους συμφοιτητές σου επειδή βιοποριζόσουν μόνη σου;

Ναι, μεγάλωνα πιο γρήγορα από τους περισσότερους και ένιωθα πιο ενήλικη. Ήταν δύσκολο να βγαίνω μαζί τους λόγω δουλειάς, και επειδή ήμουν υπότροφος δεν με έπαιρνε να γράφω άσχημα στις εξετάσεις, οπότε όσο χρόνο είχα τον αφιέρωνα στο διάβασμα.

- Ένιωθες ποτέ ότι σε αντιμετώπιζαν σαν κοριτσάκι, επειδή μπήκες τόσο νωρίς στην αγορά εργασίας, και αν ναι, τι έκανες γι' αυτό;

Σίγουρα. Αλλά δεν το επέτρεπα. Πρέπει να καταλάβεις σαν άνθρωπος τα σκιλς σου. Εγώ είμαι καλή στο να διαχειρίζομαι τους ανθρώπους, οπότε έβρισκα τεχνικές για να λειαίνω τις γωνίες τους. Ήμουν πρόθυμη να προσφέρω βοήθεια όταν κάποιος τη χρειαζόταν και να κάνω παραπάνω πράγματα από αυτά που προέβλεπε η θέση μου.

- Παρά το γεγονός ότι μεγάλωσες στην επαρχεία, οπότε δεν είχες την ευκαιρία να συναναστραφείς πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, ανέπτυξες ιδιαίτερα τις κοινωνικές δεξιότητές σου.

Ναι, γιατί ήμουν συνέχεια με κόσμο λόγω του πατέρα μου. Με έπαιρνε πάντα μαζί του σε προεκλογικές εκδηλώσεις, οπότε έμαθα να επικοινωνώ και να εκφράζομαι. Πήρα πολλά εργαλεία πηγαίνοντας στα καφενεία και ακούγοντας ανθρώπους να συνομιλούν και να διαπληκτίζονται. Με ενδιέφερε πολύ κι εμένα η πολιτική και φανατιζόμουν καμιά φορά! Είχε πλάκα που έρχονταν διάφοροι ηλικιωμένοι και με μπρίζωναν για να ξεσπάσω.

- Οπότε μέσα στα χρόνια φρόντιζες να καλλιεργείς αυτές τις δεξιότητες μέσα από τη δουλειά σου;

Ναι. Για παράδειγμα, πάντα τα κατάφερνα πολύ καλά όταν πήγαινα σε συνεντεύξεις για δουλειά. Η επόμενη μου δουλειά ήταν σε μια εταιρία για mobile marketing. Εκεί ήμουν στο client service, οπότε είχα καθημερινή επικοινωνία με τους πελάτες και τα κατάφερνα πολύ καλά. Σε αυτή τη δουλειά κατάλαβα ότι με ενδιαφέρει να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον ανθρώπινο παράγοντα. Λίγο μετά τα capital control έπιασα δουλειά στη Free Sunday. Εκεί ήμουν υπεύθυνη διανομής και ασχολούμουν με τις πωλήσεις και το HR. Ήταν η πιο απαιτητική και ευχάριστη δουλειά που έχω κάνει ποτέ! Πήρε χρόνο να κερδίσω την εμπιστοσύνη των συναδέλφων μου και ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση όταν τα κατάφερα.

- Στη συνέχεια τι έκανες;

Η επόμενη δουλειά μου ήταν σε τράπεζα. Έμεινα ένα χρόνο εκεί και δούλευα στο call center, εξυπηρέτηση πελατών. Ήταν μια πολύ αγχώδης περίοδος για εμένα. Επικοινωνούσα καθημερινά με ανθρώπους που ήταν σε δύσκολη κατάσταση, οπότε υπήρχε μεγάλη ένταση και θυμός. Όλο αυτό το έβαζα μέσα μου και με έφθειρε χωρίς να το καταλαβαίνω. Οι βάρδιες ήταν κυλιόμενες, τα ωράρια ακατάστατα. Είχε και την πλάκα του όμως σε κάποιες φάσεις. Παίζανε τηλεφωνήματα που ο άλλος με απειλούσε ότι θα μου βάλει βόμβα στο δικό μου σπίτι! Τα ακούγαμε αυτά παρέα με τους συναδέλφους και γελούσαμε. Τελικά όλο αυτό κατέληξε σε ένα μεγάλο πρόβλημα υγείας, μια ορμονική διαταραχή στον εγκέφαλό μου. Μου πήρε αρκετούς μήνες να εντοπίσω το πρόβλημα και πολλούς ακόμα να το αντιμετωπίσω. Ήταν μεγάλο το σοκ και ο φόβος που βίωσα με παρέλυσε. Τα παράτησα όλα και μέχρι να θεραπευτώ πλήρως σταμάτησα να δουλεύω.

- Οπότε να υποθέσω ότι γυρνάς στην εστίαση μετά από χρόνια για να καλμάρεις κάπως;

Ναι, χρειαζόμουν μια δουλειά λιγότερο αγχωτική. Επίσης, όπως σου είπα με ενδιαφέρει η επικοινωνία με τους ανθρώπους, είναι αυτό που πάντα απολάμβανα, σε κάθε δουλειά που έκανα. Μελλοντικά θα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το HR, οπότε βλέπω τώρα τη δουλειά μου σαν μια ευκαιρία εξάσκησης. Στο κοντινό μέλλον θέλω να αρχίσω κάτι δικό μου στο χώρο της εστίασης και έχω μπει σε διαδικασία σχεδιασμού. Πιστεύω ότι έχω αποκτήσει αρκετές εμπειρίες έχοντας δουλέψει σε τόσες διαφορετικές θέσεις ανά τα χρόνια. Θα είναι δύσκολο αλλά είναι μια ιδέα που με γοητεύει. Θα δείξει!